Jak podają kroniki szkolne, szkoła w Słupi istniała już przed 1880 rokiem. Mieściła się we własnym budynku w pobliżu miejscowego kościoła i nosiła nazwę parafialnej. Część dzieci jednak nadal uczyła się w izbach wynajętych u gospodarzy. Aż do roku 1914 szkoła była trzyoddziałowa, a uczyło w niej od jednego do trzech nauczycieli. Uczono głównie religii, tabliczki mnożenia i j. rosyjskiego. J.polski gościł w szkole tylko dwa razy w tygodniu. Lekcje prowadzone były w j. rosyjskim. Dzieci nie miały zeszytów, tylko małe tabliczki, które były wycierane po każdej lekcji. Nie było prac domowych. Ale i tak nauka szkolna była uciążliwa, ponieważ trwała od godziny siódmej do dziewiętnastej z jedną dłuższą przerwą na obiad.

         W 1915 roku spłonął budynek szkoły, wraz z nią inwentarz i akta szkolne. Do 1925 roku szkoła mieściła się w izbach u wynajętych u gospodarzy.

         W 1925 roku gmina pobudowała dwa budynki drewniane i jeden z nich przeznaczyła na szkołę, a drugi na mieszkanie dla nauczyciela. Budynki usytuowane były w szczerym polu, w pobliżu wsi Słupia Brzostówki. Szkoła w tym czasie była dwuklasowa, pięciodziałowa i uczyło w niej dwoje nauczycieli.

         Od roku 1928 szkoła była już czteroklasowa, siedmiodziałowa.

         W 1929 roku zorganizowano w szkole „sklepik uczniowski”.

         Od 1934 roku coraz częściej mówiono o konieczności budowy szkoły z prawdziwego zdarzenia. Inicjatorem tych zamiarów był sołtys, później wójt Słupi i radny sejmiku powiatowego w Skierniewicach - Mikołaj Marasek.

         W kwietniu 1936 roku rozpoczęto, przy wielkim zaangażowaniu miejscowego społeczeństwa, wykopy pod fundament nowego budynku szkoły powszechnej w Słupi – dużego, piętrowego, murowanego, z ośmioma izbami lekcyjnymi o wymiarach 8x6 każda. Prace budowlane i wykończeniowe prowadzone były bardzo sprawnie.

         1 września 1937 roku budynek był gotowy i dzieci rozpoczęły w nim naukę. Warunki nauki i pracy były bardzo dobre. Szkoła zaliczana była do najładniejszych w powiecie skierniewickim. W 1937 roku rozpoczęto, obok szkoły, budowę drewnianego domu dla kierownika szkoły i murowanych ustępów szkolnych. Do szkoły uczęszczało 301 uczniów. Biblioteka uczniowska liczyła 335 woluminów. W szkole działały organizacje uczniowskie: Samorząd Uczniowski, spółdzielnia uczniowska, koło Towarzystwa Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych, koło Polskiego Czerwonego Krzyża.

         Nadeszły ciężkie lata wojny. Pracę w szkole w roku szkolnym 1939/40 rozpoczęto 21 listopada 1939 roku. Bowiem zaraz po wybuchu II wojny światowej budynek był zajęty przez wojsko niemieckie. Lekcje odbywały się tylko przez 6 miesięcy. Dodatkowe przeszkody to duże mrozy i brak opału. W ciągu roku szkolnego Niemcy odebrali dzieciom wszystkie podręczniki do j. polskiego, historii i geografii, obowiązkowo wprowadzili naukę j. niemieckiego. Wojsko niemieckie zniszczyło bibliotekę szkolną, mapy i pomoce naukowe. W marcu 1941 roku całe pierwsze piętro zostało zajęte przez żandarmerię niemiecką i zostało zamienione w więzienie. Więźniami byli rodzice młodzieży, która nie zgodziła się na wyjazd do Niemiec na przymusowe roboty. Pod koniec marca Niemcy zajęli już cały budynek. Szkołę trzeba było przenieść do izb wynajętych u gospodarzy. W następnych latach w budynku szkoły były magazyny zbrojne, szpital wojskowy. Nie wszystkie dzieci uczyły się. Dla ludzi najważniejsze było zdobywanie środków do życia niż nauka. Nauczyciele brali czynny udział w ruchu oporu przeciwko okupantowi. Niektórzy zginęli.

         Ciężko było rozpocząć pracę w pierwszym roku szkolnym po wyzwoleniu. Po skompletowaniu Rady Pedagogicznej i doprowadzeniu do użytku pozostałego sprzętu szkolnego, zaczęto nadrabiać zaległości w opanowaniu przez uczniów wiadomości z lat poprzednich. Przystąpiono do likwidowania analfabetyzmu. Akcję tą zakończono w 1951 roku. Pod koniec lat pięćdziesiątych szkołę zradiofonizowano.   

         W roku szkolnym 1966/67 została wprowadzona klasa VIII. W 1974 roku zaszły poważne zmiany w strukturze szkolnictwa podstawowego. Zostają wprowadzone w siedzibach nowoutworzonych gmin – zbiorcze szkoły gminne. Nasza szkoła otrzymuje nazwę Zbiorcza Szkoła Gminna w Słupi, Szkoła Podstawowa w Słupi.

 

 

          W marcu 1974 roku rozpoczęto prace przy budowie domu nauczyciela /dla 4 rodzin/, a rok później prace przy rozbudowie szkoły, polegające na przebudowie dwóch izb lekcyjnych, składu na opał, kotłowni oraz ubikacji dla dziewcząt i chłopców wewnątrz budynku. Wszystkie prace zakończono w roku 1976. W szkole założono również centralne ogrzewanie i oświetlenie jarzeniowe.

27 września 1987 roku uroczyście obchodzono jubileusz 50 – lecia oddania do użytku szkoły w Słupi, połączony ze zjazdem absolwentów i nauczycieli z lat 1937 – 1987. To wtedy powstała koncepcja budowy pełnowymiarowej sali gimnastycznej wraz ze stołówką. W roku następnym rozpoczęła się budowa, w którą zaangażowała się bardzo cała społeczność. Uroczyste oddanie nowej części szkoły nastąpiło 12 czerwca w 1994 roku.  

           W 1999 roku w wyniku reformy edukacji nasza szkoła stała się Zespołem Szkół Ogólnokształcących w Słupi, w której jest Szkoła Podstawowa i Gimnazjum. 

W roku 2013 i 2014 dzięki funduszom pozyskanym przez Urząd Gminy w Słupi szkoła nasza została ocieplona, wymieniono okna oraz wymieniono dach. Najmłodsi otrzymali piękny plac zabaw.